Αποκόλληση Υαλοειδούς

Το υαλοειδές είναι ενα υλικό σε μορφή ζελέ που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού μας, μέσα στην υαλοειδική κοιλότητα. Η υαλοειδική κοιλότητα είναι ο χώρος ανάμεσα στον φακό και τον αμφιβληστροειδή. Με το πέρασμα του χρόνου το υαλοειδές εκφυλίζεται και γίνεται πιο υδαρές (νερουλό) με αποτελεσμα να ξεκολλάει απο τα φυσικά του στηρίγματα στο εσωτερικό του ματιού. Αυτο ονομαζέται αποκόλληση υαλοειδούς.

Οταν συμβεί αυτό ο ασθενής βλέπει λάμψεις (αστραπές) και μαύρες κηλίδες (μυγάκια). Η αποκόλληση του υαλοειδούς δεν είναι απο μόνη της επικίνδυνη αλλα μπορεί να συνοδεύεται απο πολύ σοβαρές επιπλοκές οπως ρωγμή και αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Για αυτό το λόγο κάθε ασθενής που αναφέρει ανάλογα συμπτώματα πρέπει να εξετάζεται χωρίς καθυστέρηση απο οφθαλμίατρο.

Για την περίπτωση της αποκόλλησης του υαλοειδούς δεν υπάρχει θεραπεία. Η αποκόλληση του υαλοειδούς είναι μόνιμη και τα συμπτώματα συνήθως εξασθενούν με τον χρόνο. Οι ασθενείς Θα πρέπει να ειναι προσεχτικοί τον πρώτο μήνα και να αποφεύγουν να σηκώνουν μεγάλα βάρη, να σκύβουν απότομα ή να κάνουν απότομες κινήσεις. Εαν τα συμπτώματα χειροτερέψουν θα πρέπει να απευθύνονται αμέσως στον οφθαλμιατρό.

Αποκόλληση Αμφιβληστροειδούς και Ρωγμή Αμφιβληστροειδούς

Το υαλοειδές είναι ένα υλικό σε μορφή ζέλε που βρίσκεται στο μέσα μέρος του ματιού μας στην λεγόμενη υαλοειδική κοιλότητα. Με το πέρασμα το χρόνου το υαλοειδές εκφυλίζεται και γίνεται πιο υδαρές (νερουλό) με αποτέλεσμα να ξεκολλάει απο τα φυσικά του στηρίγματα στο εσωτερικό του ματιου. Αυτο ονομάζεται αποκόλληση υαλοειδούς. Η αποκόλληση του υαλοειδούς δεν είναι απο μόνη της επικίνδυνη αλλα μπορεί να συνοδευεται απο πολύ σοβαρές επιπλοκές. Μερικές φορές καθώς ξεκολλάει το υαλοειδές μπορει να δημιουργήσει σχίσιμο (ρωγμή) στον αμφιβληστροειδή. Στην συνέχεια υγρό μπορεί να περάσει μέσα απο το σχίσιμο (ρωγμή) και να ανασηκώσει τον αμφιβληστροειδή. Αυτο ονομαζέται αποκόλληση αμφιβληστροειδούς.

Η αποκόλληση αμφιβληστροειδούς είναι μια πάρα πολύ σοβαρή πάθηση που εαν παραμείνει αθεράπευτη καταλήγει σε τύφλωση. Τα συμπτώματα της αποκόλλησης είναι λάμψεις, μυγάκια και σκούρα κουρτίνα που κινείται στο οπτικό πεδίο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ρωγμή αμφιβληστροειδούς

Οι περισσότερες ρωγμές μπορούν να αντιμετωπιστούν με λειζερ ή κρυοπηξία. Οι θεραπείες αυτές έχουν ως σκοπό να "σφαγίσουν" τον αμφιβληστροειδή και να εμποδίσουν την δίοδο υγρού αποτρεποντας την εξέλιξη σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς.

Αποκόλληση αμφιβληστροειδούς

Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς είναι μια πολύ σοβαρή πάθηση του ματιού και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα με χειρουργική επέμβαση. Οι συνηθεις χειρουργικες τεχνικες για την αποκατάσταση και θεραπεία της αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς είναι τρεις. Η επιλογή της χειρουργικής τεχνικής εξαρτάται απο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αποκόλλησης. Σε ολες τις περιπτωσεις ο χειρουργός θα πρεπει να εντοπίσει τις ρωγμές και να τις "σφραγίσει" με λειζερ η κρυοπηξία.

Αμφιβληστροειδοπηξία με αέριο (Pneumatic retinopexy)

Κατά την τεχνική αυτή γίνεται έγχυση μιας φυσαλίδας αερίου στο εσωτερικό του ματιού. Η φυσαλίδα σπρώχνει τον αποκολλημένο αμφιβληστροειδή στην θέση του και στην συνέχεια ο χειρουργός "σφραγίζει" την ρωγμή με λειζερ ή κρυοπηξία. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία αυτής της τεχνικής παιζει η διατήρηση του κεφαλίου σε συγκεκριμένη θέση για μερικές ημέρες. Η επέμβαση αυτή γίνεται υπο τοπική αναισθησία

Σκληρικό μόσχευμα σιλικόνης (Scleral buckle)

Κατά την τεχνική αυτή τοποθετείται μια μπάντα σιλικόνης στο εξωτερικό τοίχωμα του ματιού ετσι ώστε ο αποκολλημένος αμφιβληστροειδής να επανέρχεται στην θεση του και η ρωγμη να "σφραγίζεται" με την βοηθεια του λειζερ ή της κρυοπηξίας.

Υαλοειδεκτομή - Βιτρεκτομή (vitrectomy)

Υαλοειδεκτομή είναι η επέμβαση αφαίρεσης του υαλοειδούς του ματιού. Το υαλοειδές είναι μια γέλη στο εσωτερικό του ματιού που προκαλει έλξη στον αμφιβληστροειδή. Κατά την διάρκεια της υαλοειδεκτομής ο εξειδικευμένος χειρουργός κάνει μικρές τομές  στο τοίχωμα του ματιού (σκληρό). Με την βοήθεια του μικροσκοπίου και των μικροχειρουργικών εργαλειων αφαιρεί το υαλοειδές και το αντικαθιστά με αέριο.  Με την πάροδο του χρόνου το αέριο θα αντικατασταθεί απο το φυσικό υγρό του ματιού. Η επεμβαση αυτη γίνεται υπο τοπική αναισθησία

επάνω

Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια

Τι είναι ο σαγχαρώδης διαβήτης;
Eίναι η νόσος που χαρακτηρίζεται απο παρατεταμένα υψηλά επίπεδα σαγχάρου στο αίμα, λόγω έλλειψης ή μειωμένης αποτελεσματικότητας της ενδογενούς ινσουλίνης.  Ο διαβήτης προκαλεί αλλοιώσεις στα αγγεία (φλέβες και αρτηρίες) του οργανισμού.

Τι είναι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια;
Είναι μια απο  τις επιπλοκές του διαβήτη, που προκαλείται λόγω βλάβης  των αγγείων του αμφιβληστροειδή. Ο αμφιβληστροειδής ειναι το στρώμα των νευρώνων στο οπίσθιο τοίχωμα το οφθαλμού, που ειναι απαραίτητο για την λήψη και αποστολή των εικόνων στον εγκέφαλο.
Λόγω βλάβης απο την νόσο, τα αγγεία του αμφιβληστροειδή αρχίζουν να εμφανίζουν διαρροή υγρού ή αίματος,  που οδηγεί στην διόγκωση ή οίδημα του αμφιβληστροειδή και την μείωση της όρασης.
Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, αποτελεί το συνηθέστερο αίτιο  τύφλωσης μεταξυ ενηλίκων στον δυτικό κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Πιστεύεται ότι οι ασθενείς με αρρύθμιστο διαβήτη εχουν 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για τύφλωση, απ' ότι ο γενικός πληθυσμός. Επισης οσο μεγαλυτερο είναι το διάστημα που πάσχει από διαβήτη ο ασθενής, τόσο μεγαλύτερος και ο κίνδυνος ανάπτυξης  διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Περίπου 80% των ασθενών με διαβήτη επί 15 χρόνια, πάσχουν από κάποιο τυπο αγγειακής  βλάβης  του αμφιβληστροειδή.

ΤΥΠΟΙ διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας

1.    Μη Παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Σε αυτό το πρώτο στάδιο της νόσου, λόγω διάτασης  των τριχοειδών αγγείων του αμφιβληστροειδή, παρατηρείται διαρροή συστατικών του αίματος μέσα στον αμφιβληστροειδή. Τα κλινικά χαρακτηριστικά αυτού του σταδιού είναι τα μικροανευρίσματα (σακκοειδείς διευρύνσεις των τοιχωμάτων των αγγείων), οι ενδοαμφιβληστροειδικές αιμορραγίες και τα εξιδρώματα (ιζήματα λόγω χρόνιας διαρροής).

2.    Παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Σε αυτό το δεύτερο στάδιο της νόσου, λόγω έλλειψης οξυγόνου, αναπτύσσονται νέα, μη φυσιολογικά αγγεία στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδή. Η διαδικασία αυτή καλείται νεοαγγείωση. Τα νέα αγγεία έχουν  αδύναμα τοιχώματα, ειναι εύθραυστα και αιμορραγούν εύκολα. Το αίμα μπορεί να διαφύγει στον αμφιβληστροειδή και το υαλοειδές, προκαλώντας μυωψίες (μυγακια), θάμβος καθώς και μειωμένη όραση. Το υαλοειδες είναι η διαυγής, ζελατινοειδής ουσία που γεμίζει το εσωτερικό του ματιού. Στις πιο προχωρημένες φάσεις της ασθένειας, η συνεχής μη φυσιολογική αύξηση νεοαγγείων, καθώς και η ανάπτυξη ουλώδη ιστού μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα, όπως η ελκτική αποκόλληση του αμφιβληστροειδή, με αποτελεσμα την απωλεια ορασης.

3.    Διαβητική ωχροπάθεια
Σε κάποιες περιπτώσεις το υγρό που διαρρέει συλλέγεται στην ωχρά κηλίδα, το τμήμα εκείνο του αμφιβληστροειδη, που μας επιτρέπει να δούμε λεπτομέρειες, όπως γράμματα ή αριθμούς. Το νοσημα αυτό καλείται οίδημα της ωχράς κηλίδος (ωχροπαθεια) και ειναι το συνηθεστερο αιτιο μειωσης της ορασης σε διαβητικους ασθενεις. Η ανάγνωση και η εργασία σε κοντινή απόσταση μπορεί να γίνει πιο δύσκολη λόγω αυτής της καταστάσεως.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Τα συμπτώματα της διαβητικής αμφιβληστρεοδοπάθειας, ποικίλλουν ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Στα αρχικά στάδια συνήθως δεν υπάρχουν συπτώματα. Σταδιακη θόλωση της ορασης μπορει να παρατηρηθεί στην περιπτωση διαβητικής ωχροπάθειας, λογω οιδήματος στην ωχρά κηλίδα. Σε περίπτωση αιμορραγίας μπορεί να παρατηρηθεί ξαφνική ελλάτωση ή απώλεια όρασης συνοδευόμενη με λάμψεις και μυοψίες (μυγάκια).

ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας γίνεται μετά από  λεπτομερή εξέταση του αμφιβληστροειδή με οφθαλμοσκόπιο. Οι περισσότεροι ασθενείς με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια παραπέμπονται στους  χειρουργούς οφθαλμιάτρους υαλοειδούς- αμφιβληστροειδούς που είναι εξειδικευμένοι στη θεραπεία αυτής της ασθένειας.  Η καλύτερη προστασία κατά της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι οι συχνές οφθαλμολογικές εξετάσεις από τον εξειδικευμένο οφθαλμίατρο, ούτως ώστε οι επιπλοκες του διαβήτη απο τον οφθαλμο να μπορούν να ανιχνευθούν πρώιμα και να αντιμετωπιστούν το νωρίτερο δυνατόν.

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Ο εξειδικευμένος οφθαλμίατρος του υαλοειδούς αμφιβληστροειδούς  στηρίζεται σε διάφορες εξετάσεις για να μπορεί να ελέγξει την εξέλιξη της νόσου και για να λάβει τις αποφάσεις για την κατάλληλη θεραπεία. Οι πιο σημαντικές απο αυτές είναι:

1.    Φλουροαγγειογραφία
Η αγγειογραφία με φλουροσκεϊνη είναι η δοκιμασία κατά την οποία χορηγείται χρωστική με τη μορφή ενέσεως στο χέρι και λαμβάνονται ειδικές φωτογραφίες του αμφιβληστροειδή. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη διαγνωστική εξέταση γιατί είναι δυνατόν να καταστούν ορατές ισχαιμικές  περιοχές του αμφιβληστροειδη, μικροανευρισματια και βλάβες των μικρών αγγειών που δεν ειναι αντιληπτες  με απλη οφθαλμοσκοπηση.

2.    Οπτική Τομογραφία Συνοχής (OCT)
Η Οπτική Τομογραφία Συνοχής είναι μια νέα απεικονιστική και διαγνωστική μέθοδος του οφθαλμού. Επιτυγχάνει υψηλής ανάλυσης διαστρωματικές εικόνες του αμφιβληστροειδή χωρίς να έρθει σε επαφή με το μάτι. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στη διάγνωση και παρακολούθηση ασθενών με οίδημα της ωχράς κηλιδας σε έδαφος διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, γιατί μπορεί να υπολογίσει ποσοτικά την εξέλιξη της ασθένειας.

3.    Βήτα Υπέρηχος
Ο Βήτα υπερηχος είναι ιδιαίτερα χρήσιμη απεικονιστική εξέταση σε περιπτώσεις ενδοϋαλοειδικής αιμορραγίας οπου εξαιτίας της μειωμένης ορατότητας του βυθού δεν ειναι δυνατή η εξέταση του αμφιβληστροειδή με οφθαλμοσκόπιο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας εξαρτάται απο τον τύπο και το στάδιο της νόσου

1.    Παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία με Argon λειζερ
Είναι η θεραπεία εκλογής στα αρχικά στάδια της  παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Ο σκοπός της θεραπείας με λειζερ φωτοπηξια ειναι η μειωση των αναγκών οξυγόνου στον αμφιβληστροειδή, καταστρεφοντας περιφερικό οξυγόνο-στερημένο αμφιβληστροειδικό ιστό με αποτέλεσμα την υποστροφή των νεοαγγείων και την πρόληψη των αιμορραγίων του υαλοειδούς.

2.    Εστιακή φωτοπηξία με  λειζερ ή λειζερ δίκην δικτύου (grid)
Ειναι η θεραπεία εκλογής για τους διαβητικούς ασθενείς με κλινικά σημαντικό οίδημα της ωχράς (διαβητική ωχροπάθεια) ανεξάρτητα απο το επίπεδο της οπτικής τους οξύτητας γιατι η θεραπεία περιορίζει τον κίνδυνο απώλειας όρασης κατά 50%.

3.    Υαλοειδεκτομή
Είναι η θεραπεία εκλογής για τους διαβητικούς ασθενείς που πάσχουν απο προχωρημένο στάδιο παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας με επιπλοκές οπως ενδοϋαλοειδική αιμορραγία, ελκτική αποκόλλησης του αμφιβληστροειδή ή ερύθρωση της ίριδος.  Κατά τη διάρκεια μίας υαλοειδεκτομής, ο χειρουργός αφαιρεί προσεκτικά το αίμα και το υαλοειδές από το μάτι και το αντικαθιστά με φυσιολογικό ορό.

ΠΡΟΛΗΨΗ
Επιστημονικές μέλετες εχουν δείξει οτι η καλή ρύθμιση του σακχάρου του αίματος και κυρίως της  γλυκοσυλιομένης αιμοσφαιρίνης καθως επίσης της πίεσης και της χοληστερίνης με ταυτόχρονη αποφυγή του καπνίσματος μπορει να καθυστερήσει σημαντικά την εμφάνιση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Η πρώιμη ανίχνευση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας αποτελεί την καλύτερη προστασία ενάντια στην απώλεια της όρασης. Για τον λόγο αυτό οι διαβητικοί ασθενείς μπορούν να μειώσουν σημαντικά το ποσοστό των  επιπλοκών  του διαβήτη στον οφθαλμό με τον τακτικό οφθαλμολογικό ελεγχο.

ΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΑΠΟΦΡΑΞΕΙΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ

Περιφερική Απόφραξη Φλέβας Αμφιβληστροειδούς

επάνω

Κεντρική Απόφραξη Φλέβας Αμφιβληστροειδούς

επάνω

Περιφερική Απόφραξη Αρτηρίας Αμφιβληστροειδούς

επάνω

Κεντρική Απόφραξη Αρτηρίας Αμφιβληστροειδούς

επάνω

Ηλικιακή Εκφύλιση Ωχράς Κηλίδας (ΗΕΩ)

Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (ΗΕΩ) είναι η πιο συχνή αιτία απώλειας κεντρικής οράσεως σε άτομα άνω των 60 ετών.

Προκαλεί θόλωση και παραμόρφωση της κεντρικής όρασης λόγω βλάβης στην ωχρά κηλίδα, την πιο ευαίσθητη περιοχή του αμφιβληστροειδούς.

Υπάρχουν δυο μορφές εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Η πρώτη είναι η ξηρή μορφή που είναι και η πιο συνηθισμένη (80% των περιπτώσεων). Η δεύτερη είναι η υγρή μορφή (20% των περιπτώσεων). Στην ξηρή μορφή η απώλεια όρασης είναι σταδιακή και αργή ενώ στην υγρή μορφή είναι απότομη και συνοδεύεται από αιμορραγίες και οίδημα στην ωχρά κηλίδα.

Ειδικές οφθαλμολογικές εξετάσεις όπως η φλουροαγγειογραφία και η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) είναι απαραίτητες για την διάγνωση και θεραπεία της υγρής μορφής ΗΕΩ.

Η σύγχρονη θεραπεία της υγρής μορφής ΗΕΩ είναι η έγχυση  ειδικού φαρμάκου μέσα στον οφθαλμό. Αυτό γίνεται με τοπική αναισθησία με σταγόνες σε αποστειρωμένο χώρο και διαρκεί μόνο λίγα λεπτά. Ο σκοπός της θεραπείας είναι η σταθεροποίηση και συχνά η βελτίωση της κεντρικής όρασης.

Για την αντιμετώπιση της ξηρής μορφής συνίσταται αγωγή με βιταμίνες, σωστή διατροφη, αποφυγή καπνίσματος καθως  και τακτικός οφθαλμολογικός έλεγχος  γιατί μπορεί να μετατραπεί σε υγρή μορφή.

επάνω

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ

Οπή Ωχράς Κηλίδας

Η ωχρά κηλίδα είναι η περιοχή του αμφιβληστροειδή υπεύθυνη για την κεντρική μας όραση δηλαδή για την όραση που χρησιμοποιούμε για διάβασμα, γράψιμο, οδήγηση και αναγνώριση προσώπων. Η οπή ωχράς κηλίδας είναι ένα μικρό άνοιγμα στην περιοχή της ωχράς. Η οπή προκαλεί ένα τυφλό σημείο ή θολερότητα στο κέντρο της όρασης μας.

Οι οπές ωχράς κηλίδας συμβαίνουν συνήθως στους ηλικιωμένους. Το υαλοειδές (η γέλη στο εσωτερικό του ματίου μας) μπορεί λόγω ηλικίας να προκαλέσει έλξη στον λεπτό ιστό της ωχράς και να δημιουργήσει μια μικρή οπή. Μερικές φορές τραύμα στον οφθαλμο ή  χρόνιο οίδημα ωχράς μπορεί να προκαλέσει οπή. Η οπή ωχράς δεν σχετίζεται με κάποιο πρόβλημα υγείας. Η υαλοειδεκτομή (βιτρεκτομή) είναι η μόνη θεραπεία για την οπή ωχράς. Κατα την διάρκεια αυτής της μικροχειρουργικής επέμβασης ο Δρ Μαυρικακης αφαιρεί το υαλοειδές που προκαλεί έλξη στην ωχρά και το αντικαθιστα με μια ειδική φυσαλίδα αερίου που πίεζει την οπή και σταδιακά την κλείνει. Για να συμβεί αυτό, ο ασθενής θα πρέπει να έχει το κεφάλι σκυμμένο για περίπου 10 ημέρες. Η φυσαλίδα προοδευτικά απορροφάται απο τον οφθαλμό και αντικαθίσταται απο το φυσιολογικό υγρό του ματίου.

Ασθενείς που έχουν υπεβληθεί σε υαλοειδεκτομή για οπής ωχράς με χρήση φυσαλίδας αερίου δεν πρέπει να ταξιδέψουν με αεροπλάνο για περίπου 6 εβδομάδες γιατί λόγω αλλαγής πιέσεως μπορεί να προκληθεί μόνιμη βλάβη στο μάτι τους. Η χαμένη όραση επανέρχεται σταδιακά μέσα σε μερικούς μήνες αλλά το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται απο το μεγεθος της οπής και την διάρκεια που παρέμεινε ανοιχτή.

Περίπου 10% των ασθενών με οπή ωχράς στο ένα μάτι μπορεί να εμφανίσουν οπή ωχράς και στο άλλο μάτι. Για αυτό το λόγο η συχνή οφθαλμολογική εξέταση ειναι απαραίτητη.

επάνω

Επιαμφιβληστροειδική (Επιωχρική) Μεμβράνη

Ο αμφιβληστροειδής είναι ο ιστος που περιβάλει το πίσω μέρος του ματίου μας. Οι φωτεινές ακτίνες εισέρχονται στο ματι μας και ο αμφιβληστροειδής τις μετατρέπει σε σήματα που μέσω του οπτικού νεύρου φτάνουν στον εγκέφαλο όπου αναγνωρίζονται ως εικόνες. Η ωχρά κηλίδα είναι μια μικρή περιοχή στο κέντρο του αμφιβληστροειδή η οποία είναι υπεύθυνη για την κεντρική μας όραση.

Η ωχρά κηλίδα είναι επίπεδη σε ενα φυσιολογικό μάτι οπως ένα φίλμ μέσα σε μια κάμερα. Οσο μεγαλώνουμε το υαλοειδές (η γέλη στο εσωτερικό του ματίου) αρχίζει να συρρικνώνεται και αποκολλάται απο τον αμφιβληστροειδή. Σε κάποιες περιπτώσεις, μια λεπτή μεμβράνη μπορεί να δημιουργηθεί στην επιφάνεια της ωχράς κηλίδας και να προκαλέσει πτυχές ή ζάρες στην ωχρά κηλίδα. Αυτή η πάθηση ονομάζεται επιαμφιβληστροειδική ή επιωχρική μεμβράνη.

Τα συμπτώματα αυτής της νόσου μπορεί να είναι:

Θολή κεντρική όραση;
Παραμορφωμένη ή κυματοειδής όραση;
Γκρίζα περιοχή στην κεντρική όραση;
Τυφλο σημειο στην κεντρικη οραση.

Η υαλοειδεκτομή είναι η μόνη θεραπεία για την αντιμετώπιση της επιωχρικης μεμβράνης. Κατα την διάρκεια αυτής της μικροχειρουργικής επέμβασης ο Δρ Μαυρικακης αφαιρεί το υαλοειδές καθως και την λεπτη μεμβράνη που προκαλεί ζάρες ή πτυχές στην ωχρά κηλιδα.
Μετα την αφαίρεση της μεμβράνης η οραση σταδιακά βελτιωνεται αλλα μπορεί να χρειαστεί τρείς με έξι μήνες για να φτάσει  στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

επάνω

Κεντρική Ορώδης Αμφιβληστροειδοπάθεια

Οίδημα Ωχράς Κηλίδας

Πρόκειται για την συλλογή υγρού στην περιοχη της ωχράς κηλίδας. Η ωχρά κηλίδα ειναι το κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδούς και είναι υπεύθυνη για την ευκρινή κεντρική όραση, την αναγνώριση προσώπων και για το διάβασμα.
Το αποτέλεσμα της συλλογής υγρού στην ωχρά ειναι η πάχυνση (πρήξιμο) στην περιοχή της ωχράς και η μείωση της κεντρικής όρασης.

Το πιο συνήθες σύμπτωμα του οιδήματος της ωχράς ειναι η θόλωση και παραμόρφωση της κεντρικής ορασης. Η διάγνωση μπορεί να γίνει απο τον οφθαλμίατρο μετά απο προσεκτική εξέταση του βύθου (βυθοσκόπηση). Απαραίτητες ειδικές διαγνωστικες εξετάσεις για την επιβεβαίωση αλλά και παρακολούθηση της νόσου είναι η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) και η φλουροαγγειογραφία.

Η πιο συχνή αιτία πρόκλησης οιδήματος ωχράς ειναι προηγηθέν χειρουργείο καταρράκτη. Αλλες αιτίες μπορεί να είναι διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, απόφραξη φλέβας αμφιβληστροειδούς, ραγοειδίτιδα, οφθαλμικό τραυμα και οποιοδήποτε προηγηθεν οφθαλμολογικό χειρουργειο.

Η θεραπεια περιλαμβάνει συνδυασμό απο τα ακόλουθα:

• Αντιφλεγμονώδη φάρμακα σε μορφή κολλυρίων, χάπια ή ενέσεις κορτιζόνης γύρω ή μέσα στο μάτι

• Αντι αγγειογενετικούς παράγοντες σε μορφή ενέσεων μέσα στο μάτι

• Εστιακό λειζερ για να σταματήσει η διαρροή υγρού απο τα αγγεία

• Χειρουργική επέμβαση υαλοειδεκτομής (βιτρεκτομή)

επάνω

Οφθαλμικό Τραυμα

επάνω

Αντιμετώπιση Επιπλοκών Χειρουργικής Επέμβασης Καταρράκτη

Cataract surgery is extremely safe and effective. However occasionally complications occur and it is the skills of the vitreoretinal surgeon which are called to remedy the situation. It is important to realize that these complications are rare but the vitreoretinal surgeon encounters them from time to time due to the high volume of cataract operations being performed.

Rarely the cataract surgeon will drop fragments of the cataract into the back of the eye. These must be removed by vitrectomy surgery to restore the vision.
Bacteria can enter the eye during the operation and cause infection inside the eye (endophthalmitis). This must be treated by injection of antibiotic into the eye and sometimes vitrectomy.

The risk of retinal detachment is slightly increased after cataract surgery. If you experience increased floaters or flashing lights after cataract surgery you must have your retina examined as soon as possible to rule out retinal detachment.

επάνω